Onze insteek bij het beoordelen van iemands psychische gesteldheid gaat uit van de interactie tussen persoonlijke, lichamelijke factoren en de omgeving. Het is dus geen rechtlijnig medisch  ziektemodel waarbij de vergelijking met het effect van ziekte(kiemen) op iemands leven van toepassing is. 
We hebben bij onze geboorte een bepaalde genetische bagage meegekregen, en het is inmiddels duidelijk dat de omgevingsfactoren die voor, tijdens en na de geboorte op onze genen inwerken van cruciaal belang zijn.  De effecten van onze opvoeding, van de sociale omgeving en van ziekte en gezondheid op ons geestelijk welbevinden zijn wetenschappelijk aangetoond.

Dat laat onverlet dat er  een nauw evenwicht bestaat tussen deze omgevingsfactoren en ons lichaam. Zowel op hormonaal niveau als bij onderzoek van de hersenen (bijvoorbeeld bij MRI-scans) worden soms afwijkingen gezien bij diverse psychische aandoeningen en/of functiestoornissen.
Bij het stellen van een psychiatrische diagnose geldt dan ook dat de stoornis beperkingen met  zich meebrengt in het sociale, interpersoonlijke en beroepsmatige functioneren.
Een groot deel van de behandeling is gericht op het verbeteren van het functioneren van de patiënt.

Wij bouwen nog verder aan deze pagina, op de andere pagina´s van dit hoofdstuk kunt u reeds heel nuttige informatie vinden.